Trudy woont al sinds mei 2011 bij ons. Zij was achtergelaten door haar vorige eigenaar en zocht een nieuw thuis. Trudy is een “gewone” kip, zoals vele bij mensen in de tuin gehouden worden voor hun eieren. We hebben geen idee hoe oud ze is, maar ze had al een ernstige kalkpoot infectie achter de rug toen ze bij ons kwam. Begin 2015 kreeg Trudy voor het eerst problemen met eieren leggen: dit is een kwaal die niet alleen voorkomt bij ex industrie-kippen, maar ook bij andere rassen. Alle kippen die regelmatig eieren leggen zijn in bepaalde mate door de mens doorgefokt. In 2016 kreeg Trudy een flinke longontsteking en door de schade aan haar luchtzakken blijft ze sindsdien altijd een beetje rochelen. Overigens heeft Trudy het een stuk minder benauwd wanneer haar implantaat werkt: zodra het implantaat uitgewerkt is en ze weer een ei legt moet haar lichaam ineens een stuk harder werken en krijgt ze last van haar longen.

Florence werd bevrijd uit een scharrelstal op 13 mei 2013. Zij kwam bij ons met 75 van haar zusjes. De meeste van haar zusjes zijn herplaatst in liefdevolle adoptiegezinnen. Met deze groep kreeg onze opvang voor het eerst te maken met nare kwalen bij de kippen, zoals missende ogen, ernstige ontstekingen, zieke kippen en kapotgepikte cloaca’s. Ook Florence had een kapotgepikte en bloedende cloaca. Bij haar was het zelfs zo ernstig dat ze een week niet of nauwelijks kon staan en lopen. Na een korte periode in de ziekenboeg is zij weer helemaal hersteld, net als alle andere patiënten uit de groep! Florence heeft toen ze hier een jaar was de eerste eileider ontsteking gehad. Toen zich dit bijna een jaar later weer herhaalde heeft zij een implantaat gekregen om het eieren leggen te stoppen. Bij Florence zal het implantaat ook telkens direct weer opnieuw geplaatst worden zodra het begint uit te werken, aangezien het voor haar te risicovol is om weer eieren te leggen.

In februari 2014 kregen wij een groep witte kipjes in onze opvang, welke afkomstig waren uit een legbatterij. Bella lag op de grond van de transportbox, onder de andere kipjes. Haar veertjes zaten vol ontlasting van de anderen en ze bewoog niet meer. Ze had een prolaps (daarbij komt de legdarm buiten het lijfje) van een paar centimeter en haar achterlijfje zat daardoor ook nog eens onder het bloed. Ze leek dood, maar we zagen ineens haar kopje bewegen. Desondanks zag ze er vreselijk uit en we dachten dat ze het nooit zou halen. Met spoed zijn we naar de dierenarts gereden, waar we – op zondag – direct terecht konden. Na anderhalve week in de dierenkliniek was Bella’s cloaca gehecht en genezen en at en dronk ze zelf weer. Staan kon ze nog niet en eenmaal terug in de opvang had zij fysiotherapie nodig om haar pootjes weer te leren gebruiken. Samen met blinde kip Blondie revalideerde ze in een afgezet stukje tuin en beide kipjes trokken veel met elkaar op: de een kon niets zien, de ander nauwelijks lopen. Bella struint inmiddels de hele tuin door en alleen haar ietwat stijve rechterpootje herinnert nog aan haar ermbarmelijke toestand bij aankomst. Bella’s vriendinnetje Blondie is helaas een aantal maanden later overleden, maar Bella heeft een nieuwe en innige vriendschap gesloten met Cloëlla.

Kojak is onze beroemdste kip: het witte kipje dat in verschrikkelijke toestand binnen kwam in onze opvang. De foto van Kojak op de onderzoekstafel bij de dierenarts ging de hele wereld rond op FaceBook. Kojak kwam ook uit een legbatterij (verrijkte kooi) en was helemaal kaal toen ze aankwam. Ze zat in een hoopje op de grond te bibberen en was blauw aangelopen. We dachten dat ze het op zou geven en hebben haar ook direct meegenomen naar de dierenarts. Kojak kwam na een weekje dierenkliniek weer terug en had nog wel extra verzorging nodig en vooral warmte om haar kale lijfje warm te houden. Inmiddels heeft Kojak weer een mooi pak veren en scharrelt ze vrolijk rond.

Ook Cloëlla kwam in februari 2014 bij ons, na ongeveer anderhalf jaar in een kooi te hebben geleefd om eieren te leggen. De meeste van haar zusjes zijn herplaatst in liefdevolle adoptie gezinnen en ook Cloëlla zou eigenlijk net worden herplaatst, toen we haar stilletjes in de ren zagen zitten. Het bleek dat Cloëlla een prolaps had. Omdat het bloed van zo’n prolaps andere kippen kan triggeren om te gaan pikken, is zij direct apart gezet en we hebben haar prolaps proberen terug te duwen. Dit lukte niet, de prolaps bleef terugkomen. Vervolgens is zij opgenomen in de dierenkliniek, waar zij gehecht werd. Dit leek goed te gaan en Cloëlla mocht weer naar huis. Vlak daarna kwam de prolaps helaas weer terug. Nogmaals hechten bood geen oplossing, want ze trok zelf al haar hechtingen er weer uit. Ook inzalven en verbinden etc. hielp allemaal niet: de hele dag door kwam haar legdarm weer uit haar cloaca stulpen, ook al duwden we deze steeds terug naar binnen. Uiteindelijk hebben we er voor gekozen om Cloëlla een implantaat te geven; dit implantaat zorgt ervoor dat de hormoonproduktie stopt, en dus ook het eieren leggen stopt. Voor Cloëlla was het feit dat ze niet elke dag meer een ei door haar cloaca hoefde te persen dé oplossing voor haar prolaps probleem. Sinds het plaatsen van het implantaat is haar prolaps nooit meer teruggekeerd. Na ongeveer 5 maanden was het implantaat uitgewerkt en Cloëlla legt sindsdien wel weer eieren maar heeft daar gelukkig geen last weer van gehad. Wel heeft Cloëlla al geruime tijd steeds nieuwe implantaten omdat zij windeieren en rare eieren ging leggen: ze hoeft nu geen eieren meer te leggen.

Pien is de grootste kip in onze groep. Alle kippen behalve Pien waren gestorven bij de vorige eigenaar van Pien, waarna ze ons vroegen of wij haar konden opnemen. Gelukkig hadden we toen nog plek. Alle kippen hadden ontzag voor Pien, omdat ze zo groot is, en het was voor de verandering helemaal niet moeilijk om een enkele kip in een bestaande groep te introduceren. Pien zelf is de gemoedelijkste kip die er bestaat. Pien is geboren in 2013 en al haar broertjes en zusjes leven niet meer, maar Pien is gelukkig een gezonde en stoere kip.

Nadat onze haan Ip in de zomer van 2016 heel plotseling was gestorven, wilden we graag weer een haan bij de groep kipjes plaatsen. We hadden weer plek voor een haan en er is altijd een overschot aan hanen die een goed thuis zoeken en die anders worden afgemaakt, helaas. Gijs zat ook in zo’n situatie en gelukkig konden wij hem een thuis bieden. Gijs is nog een jonge haan en doet enorm zijn best om indruk op de kipjes te blijven maken. Hij is natuurlijk ook prachtig ?

Casper is het broertje van Storm en liet zich een stuk minder makkelijk vangen dan Storm. We hebben twee ur lang door de bramenstruiken gekropen, maar uiteindelijk hadden we hem toch te pakken. Casper is wat meer timide dan Storm en in eerste instantie wisten we niet zeker of we met een haan of een hen te maken hadden, maar na enkele weken begonnen beide broertjes te kraaien en was het duidelijk! Storm en Casper moesten allebei even opknappen na hun ontberingen in het bos, maar het gaat nu heel goed met ze. Ze vormen met z’n tweetjes een aparte groep in onze opvang, want Gijs duldt geen andere mannen bij de kipjes.