In memoriam
Louise
Louise werd in oktober 2017 gered uit een scharrelbedrijf. Ze zou na anderhalf jaar eieren leggen naar de slacht, maar voor Louise pakte dit gelukkig anders uit. Louise mankeerde uiterlijk niet zoveel bij aanvang, maar al gauw bleek dat haar legapparaat niet goed meer werkte: er kwamen vleesachtige stukken uit (lashes) en ze kreeg na een paar dagen een prolaps door het eieren leggen. Ze was er behoorlijk ziek van en zat als een ineengedoken hoopje op de grond, maar nadat ze een implantaat kreeg en stopte met eieren leggen knapte ze helemaal op. Op een leeftijd van ongeveer 7 jaar begon ze moeite te krijgen met opstaan en bij de dierenarts bleek dat ze artrose in haar rug had. Het hele hok werd daarna voorzien van trappetjes naar alle verdiepingen en zitstokken, zodat Louise toch overal kon komen. Ook kreeg ze supplementen en later medicijnen tegen de artrose. De pijnstillers hielpen lange tijd goed, maar eind 2024 werd het voor haar steeds moeilijker om bijvoorbeeld langere tijd te blijven staan eten. We maakten een speciale stoel voor haar, waar ze in kon zitten eten. We wisten niet zeker of ze dit prettig zou vinden, maar ze ging meteen flink eten en zag er zo vrolijk uit in haar stoeltje dat we blij waren dat we met zoiets haar leven prettiger konden maken. Ondanks dat haar lijfje haar in de steek begon te laten bleef ze altijd een opgewekt meisje. Louise was ontzettend lief en zachtaardig, al vanaf het begin. Ze genoot van aandacht en ook van de blauwe bessen die ze dagelijks kreeg (verstopt met supplementen). We maakten ons wel zorgen over hoe het in de winter zou gaan, want artrose en kou zijn geen goede combinatie. Maar het ging al voor de koude periode plotseling mis. In november zagen we haar heel plotseling heel slecht worden. Het ene moment at ze nog vrolijk haar ontbijt en een uur later was ze bijna van de wereld. Gelukkig konden we snel terecht bij onze dierenarts en we vonden allemaal dat het genoeg was voor Louise. Heel kalm is ze op schoot ingeslapen. Haar lijfje liet haar in de steek, maar beperkt haar nu niet langer meer. En ondanks dat we haar natuurlijk helemaal niet kwijt wilden, het is voor haar beter zo. Louise was ruim 8,5 jaar oud. Rust zacht lieve Louise, we missen je en zullen je nooit vergeten.
Florence
Niemand leeft voor altijd: één van de moeilijkste feiten van het runnen van een opvang. In juli 2024 hebben we afscheid moeten nemen van onze geliefde en legendarische Florence. Een icoon was ze, ze behaalde een leeftijd die ongekend is voor een ex-legkip. Exact 11 jaar en 2 maanden woonde ze bij ons, wat betekent dat ze ongeveer 12 jaar en 8 maanden oud is geworden. Op een leeftijd van 1,5 jaar oud werd ze – zoals vrijwel alle legkippen in de industrie – afgedankt, omdat ze niet meer rendabel was. Maar in plaats van het einde van haar leven, werd dit, in mei 2013, een nieuw begin! Florence bloedde tijdens haar redding uit haar cloaca; dit was zelfs zo ernstig dat ze een week niet of nauwelijks kon staan en lopen. Na een korte periode in de ziekenboeg is zij gelukkig weer helemaal hersteld! Florence kreeg na anderhalf jaar terugkerende eileiderontstekingen en dat hebben we sindsdien behandeld met implantaten om het eieren leggen te stoppen. Deze implantaten hebben ervoor gezorgd dat Florence een zeldzaam hoge leeftijd heeft voor een ex-legkip. Florence noemden we onze “toverbal”. Niemand weet hoe of waarom, maar Florence had de bijzondere eigenschap om van kleur te veranderen. Eerst was ze bruin, maar daarna begonnen er witte veren te komen en de kleuren wisselden telkens. Prachtig om te zien! Elke rui was weer een verrassing. Ze heeft bijna 10 jaar lang steeds implantaten gehad, waardoor het grootste risico op ziek worden – het eieren leggen – werd weggenomen. Talrijke keren waren we onderweg naar de dierenarts met onze geliefde Florence, die in haar leven voor meer dan duizend euro’s aan medische preventieve zorg kreeg en meer dan 12,5 jaar oud werd. En dan te bedenken dat er miljoenen kippen zoals Florence geen leven gegund wordt nadat ze 1,5 jaar eieren leggen in de industrie. In 2022 bleek ze een hartkwaal te hebben, maar ook dat werd prima onder controle gehouden met medicijnen. Florence scharrelde vrolijk verder en was net zo gezellig en lief en sociaal als altijd. Ook naar mensen toe was Florence heel sociaal: meestal als er bezoek was bij de opvang, stond Florence achteraf op de foto’s! We hadden geen idee dat een geredde industriekip zo oud kon worden: ze is inmiddels wel een prachtig voorbeeld voor de wereld geweest en we hopen dat veel geredde kippen de liefde en zorg krijgen die Florence kreeg. De laatste week van haar leven ging Florence ineens erg achteruit qua gezondheid. We hebben onze uiterste best gedaan om haar er bovenop te krijgen, maar haar lijfje begon haar in de steek te laten. Toen alle hoop verloren was, kozen we ervoor haar te laten gaan. Afscheid nemen van dit geliefde kipje was zwaar. Ze sliep gelukkig wel heel vredig in, in onze aanwezigheid, met haar hoofdje in mijn hand. Tot het laatste moment was ze zo vreselijk geliefd. We denken met heel veel liefde terug aan haar leventje hier. Terugkijkend naar 11 jaar foto’s realiseerden we ons pas hoeveel andere vriendjes en vriendinnetjes ze heeft zien komen en gaan. Ze had hechte vriendschappen: allereerst met Pippi met wie ze samen werd gered. Maar zelfs op het laatst – na de dood van Kojak in februari – sloot ze op hoge leeftijd nog een innige vriendschap met Miranda, Elsa en vooral Louise. Het gemis van Florence is enorm. Zolang de opvang bestaat, was Florence er. Het is raar dat dit niet meer zo is. Haar hartje klopt niet meer, maar in ons hart leeft ze altijd voort! Lieve Florence, we zullen je nooit vergeten!
Jane
Jane hebben we in 2019 gered uit een groenstrook naast een drukke provinciale weg. Wij hadden al twee kippen gered hier (Hazel en Amber), maar juist toen we weg wilden rijden zag iemand van ons team nog een kip in de struiken. Deze dame maakte het vangen heel erg moeilijk voor ons: maar liefst 8x hebben we anderhalf uur gereden met een “reddingsteam” en Jane was vaak te snel voor ons. Zonder eten en water had ze het daar erg zwaar. Deze jungle survivor noemden we Jane. Ze was er slecht aan toe, zat vol parasieten en was erg mager. Wij zelf kwamen er met bramen schrammen en eikenprocessierups jeuk vanaf. Gelukkig knapte Jane snel op en ze kon hier nog steeds als echte jungle Jane leven, maar wel in een veilige omgeving. We weten niets van haar geschiedenis, maar de plek waar we haar vonden was wel bij een afrit van een kippenslachthuis. Jane heeft wat gezondheidsproblemen gehad, zoals eileiderproblemen (hiervoor kreeg ze sindsdien implantaten), ontstoken tenen en een flinke oorontsteking. In de zomer van 2024 werd Jane plotseling heel erg ziek. We gingen meteen met haar naar de dierenarts, maar binnen 1 dag werd ze ziek, verslechterde ze erg en kreeg ze een soort aanval en overleed. Wat een schokkende gebeurtenis voor ons allemaal, hier was niemand op voorbereid. We vinden 5 jaar bij ons natuurlijk veel te kort, maar we zijn toch blij dat ze deze 5 jaar gelukkig heeft kunnen rondscharrelen hier.
Kojak
Kojak arriveerde in verschrikkelijke toestand in onze opvang in februari 2014. Hierdoor werd Kojak zelfs wereldberoemd: de foto van Kojak die we toevallig namen, op de onderzoekstafel bij de dierenarts, ging de hele wereld rond op social media. Kojak kwam uit een legbatterij (verrijkte kooi) en was helemaal kaal toen ze aankwam. Ze zat in een hoopje op de grond te bibberen en was blauw aangelopen. We dachten dat ze het op zou geven en hebben haar direct meegenomen naar de dierenarts. Daar moest ze in opname vanwege haar slechte toestand, ze was zwaar ondervoed. Bij de dierenarts kreeg ze de naam Kojak vanwege haar karakter! Maar gelukkig kwam Kojak na een weekje dierenkliniek weer terug. Ze had nog wel extra verzorging nodig en vooral warmte om haar kale lijfje warm te houden. Inmiddels heeft Kojak weer een mooi pak veren en scharrelt ze vrolijk rond. Niet lang na haar redding kreeg Kojak – net als al onze kipjes uit de eier-industrie – problemen met haar legapparaat en daarom kreeg ze sindsdien telkens implantaten om ervoor te zorgen dat ze geen eieren meer legt. Sinds 2022 heeft Kojak last van artrose, ze kon zelfs amper meer staan. Ze krijgt hiervoor een aantal supplementen en deze werken heel goed! In 2024 vierden we dat ze 10 jaar bij ons woonde (en dus 11,5 jaar oud was), en samen met grote vriendin Florence genoot zij van haar verjaardagstaart (maar helaas nu zonder tegelijk geredde zussen Cloëlla, Bella en Sneeuwwitje). Maar terwijl we de ene dag een feestelijke dag hadden met heerlijke taart om te vieren dat Kojak 10 jaar vrij was, troffen we de volgende dag heel plotseling Kojak levenloos aan in een dikke laag stro in haar huis. Haar nieuwe leven eindigde echt met een feestje. We troosten ons met wat iemand tegen ons zei: dat Kojak de beste laatste dag op aarde had die een kip zich kon wensen, een gelukkige dag, geliefd en goed verzorgd en met heerlijke taart. Ze heeft niet geleden tijdens een ziekbed en is na haar mijlpaal vanzelf gegaan. We hebben Kojak 10 jaar lang een veilig en liefdevol thuis gegeven, na de ellendige start van haar leven. Een leven als individu in plaats van een eier-machine. Toen ze hier kwam werd ze beroemd vanwege haar uitzichtloze foto, maar ze leefde daarna volop haar leven. En nu is er dus een einde gekomen aan onze legendarische Kojak. Proost op je 11,5 jarige leventje Kojak.
Cloëlla
Cloëlla kwam bij ons in 2014, na ongeveer anderhalf jaar in een kooi te hebben geleefd om eieren te leggen. In augustus 2023 vierde ze haar 11 jarige verjaardag! Toen Cloëlla hier kwam had ze een flinke prolaps door het eieren leggen, maar ze heeft daarna altijd implantaten gekregen om verdere problemen te voorkomen. Cloëlla had al een tijdje artrose en dat ging een tijd prima dankzij vele supplementen en wat pijnstilling erbij, maar dat werd steeds erger en de medicijnen werkten minder goed. De laatste dagen kon ze toch vrij plotseling nog maar met heel veel moeite staan en lopen. Het voelde als een heel oneerlijke keuze, maar het was voor haar geen leven meer met deze pijn en daarom hebben wij eind 2023 de hartverscheurende beslissing moeten nemen om haar te laten gaan. Ze was een meisje dat niet erg op de voorgrond aanwezig was, maar ze had een super zacht karakter en ze wordt hier enorm gemist.
Casper
In de zomer van 2016 hebben we twee uur lang door de bramenstruiken gekropen om Casper te kunnen vangen. Hij was gedumpt langs een weg vlakbij een bos, samen met zijn broertje Storm, die helaas al vrij jong overleed. Storm en Casper leefden eerst samen als duo, maar nadat Storm overleed verhuisde Casper naar een ander groepje en ontfermde zich over zijn nieuwe vriendinnen Lara, Miranda, Louise en Elsa, met later nog Antje, Brody en Lina erbij. Casper was een druktemaker en naar de dierenarts gaan was altijd spannend. Helaas was dat een aantal keren toch nodig, omdat hij in 2023 met zijn gezondheid begon te kwakkelen. Casper kwakkelde een paar maanden, was dan weer beter en dan weer slechter, en we kwamen er maar niet achter wat hij had. Zijn longen waren niet in orde, maar hij was nog letterlijk “haantje de voorste” elke dag bij zijn meisjes. Net toen we weer op weg naar de dierenarts voor verdere onderzoeken, gebeurde datgene waar we al dagen bang voor waren onderweg: hij overleed plotseling. Wat een enorme schok. Zeven jaar lang heeft hij hier gewoond en hij was ontzettend lief voor zijn meisjes. Vooral met Lara had hij een sterke band, en sinds haar overlijden afgelopen zomer ging het eigenlijk al niet goed. Casper hebben we vlak naast Lara begraven. We hadden dit knappe mannetje zo graag nog jaren langer bij ons willen houden.
Lara
Wat een bijzonder kipje was Lara. Ze werd in 2017 gered uit de eier-industrie en was er slecht aan toe met een flinke prolaps. Gelukkig knapte ze hier snel op, dankzij implantaten. Drie jaar later werd ze heel benauwd en bleek ze een tumor in haar keel te hebben. We dachten toen al afscheid te moeten nemen, maar ze knapte helemaal op. Voor haar medicijnen kwam ze elke dag even in huis kwam en ze eiste hier daarom ook wat privileges op van een huiskip, zoals stroopwafels en koek kruimels eten. In 2020 was ze eigenlijk al opgegeven vanwege de tumor in haar keel en ze kon slecht ademen, maar wonder boven wonder sloeg haar medicatie heel goed aan en ze is drie jaar praktisch zonder klachten geweest. Haar ademhalingsproblemen waren hierdoor helemaal opgelost, maar in 2023 verslechterde ze met andere klachten. Ze is nog meerdere keren voor onderzoek naar de universiteitskliniek in Utrecht geweest, maar er kwam eigenlijk geen concrete diagnose uit, behalve dat haar lever wat slechter werkte. Wij en onze dierenarts hadden sterk het vermoeden dat er elders in haar lijfje na al die jaren toch een uitbreiding van tumoren is ontstaan. De laatste weken van Lara bleef ze nog vrolijk en heeft onze hele tuin leeggeroofd van aardbeien, maar op een gegeven moment ging ze erg achteruit en langzaam bleef er weinig van haar sprankelende persoontje over en moesten wij afscheid van haar nemen. Lara is ruim 7 jaar oud geworden en we hadden haar graag nog veel meer jaren willen geven. Haar lijfje werd echter geteisterd door een nare ziekte en we hebben gedaan voor haar wat we konden. Wat een speciale band hadden wij met haar, maar ook Casper en haar zusjes konden heel goed met haar opschieten.
Pink
Pink werd in 2016 gered uit de eier-industrie. Ze woonde eerst ergens anders en is in 2018 samen met Heinz, Cornelia en Billy bij ons komen wonen. Later kwam Kihip nog bij. Pink was een super stoer kipje en zij was op een gegeven moment als enige over van haar groepje. We hebben haar vervolgens kennis laten maken met Vera, die net als zwerfkip in onze opvang was komen wonen: dit ging eerst niet zo geweldig, maar na korte tijd werden de twee heel goede vriendinnen. Pink heeft zoals alle legkippen hier, haar hele vrije leven implantaten gehad tegen de zware gevolgen die haar lijfje ondervond van het eieren leggen. Ze is helaas in 2023 na een kort ziekbed overleden en is ruim 8 jaar oud geworden.
Brody
In de zomer van 2018 werd Brody – samen met Lina – gevonden bij een afgelegen leegstaand huis, zonder eten en zonder schuilplek. Bijna 5 jaar heeft ze vervolgens hier gewoond. Toen Brody net bij ons was, bleek ze al snel eileider problemen te hebben, daarom heeft ze 5 jaar lang implantaten gekregen om haar gezond te houden. Ze werd in 2023 echter ziek en ondanks intensieve zorg en verschillende bezoekjes aan de dierenkliniek was haar prognose was heel slecht en hebben wij afscheid van haar moeten nemen. Hoe oud ze is geworden weten we natuurlijk niet, zoals bij alle ex-zwerfkippen, maar haar laatste 5 jaar zijn in ieder geval erg gelukkig geweest.
Floyd
Klein haantje Floyd heeft helaas maar korte tijd bij ons gewoond. We vonden hem in mei 2022 in een weiland, gedumpt, waar hij beschutting zocht simpelweg in alleen maar het lange gras. Hij bleef gewoon op de plek waar hij was achtergelaten, iets wat vaak gebeurt. Logischerwijs had hij zichzelf daar ook niet van voedsel kunnen voorzien en we vonden hem uitgehongerd. Alle gedumpte haantjes die we vinden zitten eigenlijk vol darmparasieten en teken, en ook bij Floyd was dit het geval. Ook had hij zand gegeten bij gebrek aan voedsel. We hebben hem er weer bovenop gekregen en na een quarantaineperiode mocht hij bij Vera en Pink wonen. Na slechts een paar maanden werd hij erg ziek in september en is hij bezweken aan de gevolgen van vermoedelijk een longontsteking. Wie weet wat hij allemaal had moeten doorstaan voor hij bij ons kwam en wat dit voor schade heeft toegebracht aan zijn lijfje. We hadden hem zijn nieuwe leventje zo erg gegund, maar hij kreeg slechts een paar maanden met zijn nieuwe vriendinnetjes.
Bella
Bella werd gered in februari 2014, toen ze werd afgedankt door de eier-industrie. Ze was extreem vermagerd (ze woog 800 gram), had een bloederige prolaps van een paar centimeter en kon niet lopen, omdat haar voetjes helemaal tot een balletje verkrampt waren. Hoe ze heeft overleefd in de kooien (daar zat zij voor ze werd gered) en later toen de stal geruimd werd voor de slacht, is een wonder. We hadden destijds nauwelijks hoop dat Bella het zou overleven (we durfden niet eens een foto te maken, zo vreselijk zag ze eruit), maar wat heeft ze ons verrast! Dankzij intensieve verzorging, fysiotherapie en veel geduld werd Bella weer gezond en sterk en rende ze weer. Stapje voor stapje leerde ze deze nieuwe wereld vol indrukken kennen aan de zijde van haar vriendin Blondie, die blind was: ze hielpen elkaar en samen konden ze alles. Toen Blondie overleed, heeft Bella samen met Cloëlla een innige vriendschap gesloten en later ook met Florence, Kojak en Gijs. Later kwamen we erachter dat Bella een oude beenbreuk had, vermoedelijk van haar tijd in de kooi in de eier-industrie. Wie weet hoe lang ze al niet had kunnen lopen voordat ze hier kwam. Uiteraard kreeg ook Bella implantaten om de ziektes van het eieren leggen te onderdrukken, nadat ze daar binnen korte tijd last van kreeg. Bella overleed een maand voordat ze 10 jaar oud zou worden, die mijlpaal heeft ze net niet gehaald helaas. Ze overleed erg plotseling: de ene dag kwam ze nog enthousiast het hok uitstormen, omdat er lekkere sla uitgedeeld werd en de volgende dag was ze er niet meer. We zijn dankbaar dat ze zo’n mooi leven heeft kunnen leven na de vreselijke start.
Gijs
Gijs kwam in 2016 bij ons wonen als jong haantje van hooguit 1 jaar oud, vermoedden wij toen. Hij was prachtig en enorm zorgzaam voor de hennetjes die bij hem woonden. Zeer toegewijd riep hij Pien, Florence, Bella, Kojak en de anderen om hen te laten weten waar hij iets lekkers te eten had gevonden. Bij Gijs werd in 2022 een hartkwaal geconstateerd en daar kwam nog een had een vermoedelijke longontsteking bij. Hij is in een paar dagen tijd van een vrolijk druk mannetje veranderd in een heel zwak haantje. Na een opname in de dierenkliniek werd hij naar huis gestuurd en we hoopten allemaal dat de thuissituatie en zijn meisjes hem er weer bovenop zouden krijgen. Helaas mocht dit allemaal niet meer baten en na een nacht samen met zijn vriendinnen, waarbij hij alleen maar slechter werd, moesten we afscheid van hem nemen na 6 jaar in de opvang te hebben geleefd.
Antje
Antje kwam net na nieuwjaar 2018 bij ons en werd zwervend in een woonwijk gevonden. Hoe ze daar terecht is gekomen en wat haar geschiedenis is, zal een raadsel blijven. Later dat jaar werd Antje erg ziek. Het duurde even voordat we erachter waren wat zij had, maar uiteindelijk werd het duidelijk: Antje werd erg ziek van het eieren leggen. Elke keer als ze een eitje had gelegd lag ze daarna bijna in shock bij te komen. Ondanks dat ze maar heel sporadisch een eitje legde en ze ook zeker geen commerciële legkip is, was eieren leggen ook voor haar heel gevaarlijk. Sindsdien kreeg Antje implantaten, de laagste dosering vanwege haar formaat uiteraard. In 2022 werd ze weer heel ziek. Uit foto’s bleek dat er een massa in haar buik zat, die haar darmen verdrukte, waardoor daar geen voedsel meer doorheen kon. Dit was al een vreselijke diagnose en we vreesden direct dat de kans dat Antje het zou redden erg klein was. Natuurlijk gaven we haar niet op, maar terwijl er nog weefsel zou worden afgenomen en over een operatie werd nagedacht, is Antje echter zelf al overleden. Wat een groot gat heeft zo’n heel klein kipje achtergelaten.
Heinz
Heinz werd gevonden op een dierenweide, waar hij in 2015 was gedumpt. Hij kon daar niet blijven, omdat er al hanen waren en hij werd er erg gepest door de andere bewoners. Na nog enkele jaren bij andere dierenvrienden te hebben gewoond is Heinz begin 2018 in onze opvang komen wonen. Met zijn bijzondere stem was hij dag en nacht (!) luid aanwezig. In 2022 kreeg hij twee keer een soort toeval, dus we maakten een afspraak met hem bij de dierenarts. Tussen deze aanvallen zaten enkele dagen en toen was hij nog erg vrolijk en levendig. Helaas overleed hij tijdens een derde toeval, juist toen we onderweg waren naar de dierenkliniek. Wat een bijzondere mooie sprookjeshaan was Heinz, en een fantastisch gezelschap voor Cornelia, Kihip, Billy en Pink.
Kihip
Kihip kwam in februari 2018 bij ons, nadat ze bij onze dierenarts was opgevangen. Ze werd als zwerfkip gevonden en moest eerst nog een tijd in de kliniek blijven. Ze leed namelijk aan een ernstige en onbehandelde kalkpoot infectie en is als gevolg daarvan enkele stukken van haar tenen kwijtgeraakt. Ze heeft door haar misvormde voetjes vaak last van ontstoken voetjes gehad en we hebben deze talloze malen behandeld. We konden gelukkig de infecties aan haar voetjes stoppen door haar implantaten te geven: doordat ze geen eieren meer hoefde te leggen, verbeterde haar weerstand en werd ze een stuk gezonder. In 2020 kreeg ze last van haar hart en sindsdien kreeg ze daar ook medicatie voor. Als we denken aan wat ze allemaal mee heeft gemaakt voor ze bij ons kwam dan kunnen we daar alleen maar naar gissen, maar het maakt ons wel heel verdrietig hoe sommige mensen hun kippen behandelen. Kihip kreeg in 2021 een infectie in haar buik en vermoedelijk was daardoor haar lever vergroot. Ze kampte dus ook al met een hartaandoening. Helaas is het uiteindelijk niet gelukt haar er doorheen te krijgen. Ze is zelf overleden toen ze bij de dierenarts was voor onderzoeken en voor ons was dit toch even schrikken en plotseling, maar we zijn ook wel blij dat haar een verder ziekteverloop bespaard is gebleven: dit had ze niet meer aangekund en nu kletste ze tot haar laatste dag nog vrolijk met ons, ondanks dat ze heel ziek was. Kihip is 3,5 jaar bij ons geweest en wij hebben haar met alle mogelijke zorg omringd.
Pien
Pien was bij ons sinds kerst 2014; wij hebben haar destijds opgenomen nadat zij elders als enige een roofdier aanval had overleefd. Ze was altijd opvallend aanwezig met haar luide donkere stemgeluid. Pien was de grootste kip in onze opvang en alle kippen hadden ontzag voor Pien vanwege haar formaat. Pien zelf was de gemoedelijkste kip die er bestaat. Pien is geboren in 2013 en in 2021 hebben wij heel plotseling afscheid moeten nemen van haar. Het ene moment was ze gezellig samen met Gijs aan het scharrelen en aan het kletsen met haar mooie zware gospel stem, even later hoorden we Gijs (en de andere hanen met hem mee) heel hard schreeuwen en lag Pien in de ren en liet ze nog net haar kopje opzij zakken. We weten niet wat er is gebeurd. Gijs stond naast haar toen het gebeurde en was eigenlijk altijd aan haar zijde, dus vooral voor hem was dit afscheid aangrijpend.
Hazel
Hazel werd in de zomer van 2019 gevonden langs een drukke autoweg. We hebben haar samen met Amber en Jane gered en ze leefde heel gelukkig in onze opvang. Na ca anderhalf jaar in de opvang bleek Hazel een ernstige leveraandoening te hebben als gevolg van een ooit doorlopen eileider onsteking. We weten natuurlijk niet hoe oud ze was en wat haar geschiedenis was, maar eieren leggen is zo’n gevaar voor de gezondheid van vele kipjes. We hebben haar de laatste maanden verzorgd met vele ups and downs en bleven hopen op herstel van haar leverprobleem. Tot het laatst heeft ze nog genoten van lekkere hapjes, maar ze bleef afvallen en ging heel snel achteruit. In januari 2021 hebben we afscheid van lieve dappere Hazel genomen.
Cornelia
Cornelia werd gered uit de eier-industrie in januari 2015. Ze heeft eerst 3 jaren elders gewoond voordat ze bij ons kwam, samen met Heinz, Pink en Billy. In december 2020 werd ze plotseling heel ziek en overleed vlak daarna bij de dierenarts. Ze had in haar leven regelmatig last van ei gerelateerde ziektes, die we verholpen met implantaten. Cornelia heeft bijna 6 jaar in vrijheid geleefd en was bijna 7,5 jaar oud.
Lina
In juli 2018 kwam Lina bij ons, nadat zij samen met Brody op een verlaten terrein (zonder voedsel en onderdak) werd gevonden. Zoals vrijwel altijd bij zwerfkippen had zij een flinke besmetting met wormen, coccidiose en ook teken. Daarnaast kreeg Lina vrij snel na aankomst bij ons al prolemen met eieren leggen. Ze had een ei dat vast zat en er moeilijk uit kwam. Gelukkig kwam dit in orde en en zij kreeg sindsdien implantaten. Omdat ze gedumpt is, hebben we geen idee hoe oud ze is geworden, maar ze heeft 2,5 jaar in een liefdevolle omgeving kunnen leven. Ze is vrij plotseling overleden in 2020 en liet een grote leegte achter, want de rest van de groep was erg op haar gesteld..
Trudy
Trudy was achtergelaten door haar vorige eigenaar en zocht een nieuw thuis. Trudy is een “gewone” kip, zoals vele bij mensen in de tuin gehouden worden voor hun eieren. We hebben geen idee hoe oud ze is, maar ze had al een ernstige kalkpoot infectie achter de rug toen ze bij ons kwam. Begin 2015 kreeg Trudy voor het eerst problemen met eieren leggen: dit is een kwaal die niet alleen voorkomt bij ex industrie-kippen, maar ook bij andere rassen. Alle kippen die regelmatig eieren leggen zijn in bepaalde mate door de mens doorgefokt. In 2016 kreeg Trudy een flinke longontsteking en door de schade aan haar luchtzakken blijft ze sindsdien altijd een beetje rochelen. Overigens heeft Trudy het een stuk minder benauwd wanneer haar implantaat werkt: zodra het implantaat uitgewerkt is en ze weer een ei legt moet haar lichaam ineens een stuk harder werken en krijgt ze last van haar longen. Trudy overleed in 2020 en heeft ruim 9 jaar in de opvang gewoond. We weten haar leeftijd niet, maar we denken dat ze behoorlijk oud is geworden.
Billy
Billy is gered in februari 2014, tegelijk met Kojak, Bella en Cloëlla. Zij werd geadopteerd en we waren drie jaar lang alleen op afstand op de hoogte van haar. Billy is via een omweg van twee adoptanten uiteindelijk in januari 2018 weer bij ons terug gekomen. Billy heeft een historie van EYP en mag geen eieren meer leggen om die reden, vandaar dat wij haar de rest van haar leven implantaten blijven geven. Billy was echter sinds ze bij ons kwam al aan het kwakkelen met haar gezondheid. We besloten haar te laten opereren in mei 2018, omdat ze steeds verder achteruit ging. Tijdens de operatie bleek dat Billy’s buik vol zat met oude eieren, van de tijd dat ze nog geen implantaten kreeg. Deze eieren waren gaan vergroeien met haar darmen, waardoor haar spijsvertering niet goed meer werkte en haar darmen steeds opnieuw gingen ontsteken. Omdat er geen hoop meer was op verbetering, hebben wij besloten haar tijdens de operatie te laten inslapen. Zelfs 1 a 2 jaar nadat ze EYP had, heeft dit haar uiteindelijk gedood. Wat een dapper kipje was Billy, ze had een enorme levenslust! We zijn heel verdrietig dat ze er niet meer is.
Wally
Wally was onze grande dame. Ze genoot aanzien van alle kipjes, zonder dat er veel ruzie was. Eind 2011 is ze bevrijd uit de industrie. Haar drie zusjes overleden op vrij jonge leeftijd, maar Wally is heel lang bij ons gebleven. In november 2014 legde Wally steeds eieren met bekraste en half kapotte eierschalen: een teken dat haar eileider niet helemaal goed functioneerde. Ook pikte ze vaak de eieren in het leghokje kapot om ze leeg te eten. Ze heeft een implantaat gekregen om het eieren leggen te stoppen en te voorkomen dat ze er ziek van zou worden. Sinds dat moment pikte ze ook geen eieren meer kapot, maar hield zich vooral bezig met scharrelen en achter insecten aan jagen. Wally was nooit in haar leven bij ons ziek, alleen in het voorjaar van 2018 werd ze plotseling heel erg ziek. Ze verslechterde zo erg in heel korte tijd en overleed na bijna 8 jaar in vrijheid bij ons te hebben geleefd. Een recordhouder is ze daarmee geworden!
Sneeuwwitje
Sneeuwwitje was het meest kwakkelende kipje van de groep van februari 2014. De groep kippen was enorm uitgehongerd en uitgedroogd toen wij ze binnen kregen. Sneeuwwitje was één van de vele kipjes die niet eens zelf meer kon of wilde eten en de eerste twee weken kreeg ze dwangvoeding om haar te laten aansterken. Gelukkig ging ze zelf weer eten, net als haar zwakke zusjes, en haar gewicht is inmiddels verdubbeld. Wel werd ze een paar keer ziek, kwam daar steeds weer bovenop, maar het had tot gevolg dat ze niet werd geadopteerd en uiteindelijk in de opvang bleef wonen. Na ongeveer een half jaar in de opvang stopte Sneeuwwitje met eieren leggen en er was een verharding in haar buik te voelen, welke wees op een ontsteking. Sneeuwwitje moest een antibiotica kuur volgen en is een tijdje behoorlijk ziek geweest. Ze heeft een implantaat gekregen om het eieren leggen in de toekomst helemaal te voorkomen: er mag geen enkel ei meer door haar eileider. Zij scharrelt vrolijk rond en wij controleren bijna dagelijks heel scherp of ze weer opnieuw een implantaat nodig heeft, zodat we direct kunnen inspringen wanneer dat nodig is. Sneeuwwitje overleed plotseling in het najaar van 2017. Op een ochtend kon ze amper meer op haar beentjes staan en we hebben haar direct naar de dierenarts gebracht, maar kort daarna overleed ze daar. Ze was een heel bijzonder kipje en de eerste van de groep uit 2014 die niet meer bij ons is. Ze wordt ontzettend gemist!
Storm
In de zomer van 2016 reed Willem langs het bos en merkte op dat er twee kippen rondliepen langs de rand van het bos. Met z’n drieën zijn we een reddingsaktie gestart. Toen we dichterbij kwamen, zagen we direct al dat de bruine kip een haantje was. Deze liet zich (waarschijnlijk per ongeluk) ook het gemakkelijkst vangen. Het was nog een jong haantje, hij kraaide nog niet eens. Hanen zijn massaal de dupe van het (al dan niet hobby-matig) fokken van kippen, ze zijn meestal ongewenst. De eigenaar van deze dieren heeft ze naar alle waarschijnlijkheid in het bos gedumpt, waar ze zonder onze tussenkomst een akelige dood zouden zijn gestorven. Deze dieren kunnen niet overleven in het wild: er is niet voldoende voedsel en ze zijn een gemakkelijke prooi voor allerlei roofdieren. Storm had een krop vol met zand, zijn kam en lellen zaten vol teken en zijn darmen vol parasieten. Gelukkig is hij snel opgeknapt en heeft z’n nieuwe thuis zonder moeite geaccepteerd. Helaas overleed hij in de zomer van 2017 na een veel te kort leven. Hij had een gezwel in zijn keeltje en ondanks dat wij en onze dierenarts alles hebben geprobeerd om hem op te laten knappen, mocht dit niet baten. Hij was een heel vrolijk en heel bijzonder haantje die iedereen kon laten lachen met zijn gedrag. Het is een groot gemis en heel verdrietig dat hij niet langer van zijn leven kon genieten.
Mercedes
Mercedes is het zusje van Trudy en de beide kipjes waren verlaten door hun vorige eigenaar. Sinds 2011 wonen ze bij ons. We weten niet wat deze kippen hebben meegemaakt in het verleden, maar Mercedes was jaren afwachtend tegenover mensen: ze was geen knuffelkip dus, maar ze heeft het prima naar haar zin gehad tussen de andere kippen. In alle jaren dat ze bij ons woonde, is Mercedes nog nooit ziek geweest. Tot juli 2017: ze werd plotseling heel erg ziek en na enkele dagen hebben we tot groot verdriet afscheid van haar moeten nemen.
Pippi
Pippi kwam tegelijk met Florence bij ons binnen, in mei 2013. Nadat de meeste van hun zusjes bij adoptiegezinnen werden ondergebracht, bleven Florence en Pippi – die veel met elkaar optrokken – permanent in de opvang wonen. Pippi is gedurende de eerste tijd in de opvang een paar keer flink ziek geweest en is daarom permanent gebleven. In juni 2017 werd Pippi plotseling ziek: ze kon niet meer staan en zag niet goed meer. Lieve Pippi bleek beenmerg kanker te hebben. Het ging al slecht en er was geen hoop meer op herstel, dus hebben we haar moeten laten gaan. We zijn heel verdrietig dat ze er niet meer is: ze had altijd het hoogste woord van iedereen. Ze stond altijd vooraan en wilde met alle bezoek wel even knuffelen. Wel zijn we heel blij dat ze ruim 4 jaar een heel gelukkig leventje heeft kunnen leven, na haar slechte start in de eier-industrie.
Limpy
Limpy woonde vanaf begin 2014 in onze opvang. Ze heeft een lange herstelperiode nodig gehad, nadat ze gered werd uit een scharrelschuur; haar ene pootje deed pijn en ze liep mank. Met oefenen en masseren is dit allemaal weer goed gekomen; er was gelukkig geen breuk te zien. Naast haar manke pootje had Limpy in het begin last van kropverstoppingen, dus ze had bij aankomst flink wat medische zorg nodig, maar knapte gelukkig goed op. Eind 2015 kreeg Limpy een heel heftige ontsteking in haar buik: Egg Yolk Peritonitis. Het was even heel erg kritiek met haar, maar wonder boven wonder knapte ze toch op. In april 2016 werd ze echter opnieuw ziek. We hebben lange tijd gezocht naar wat ze had en ze heeft een aantal dagen in het dierenziekenhuis in Drachten gelogeerd. Uiteindelijk kwam onze dierenarts er achter dat ze leed aan een soort van leukemie. Ondanks dat ze nog dapper elke dag haar hapjes at, zagen we haar verslechteren en ze begon vreselijke pijn aanvallen te krijgen. Daarom hebben we haar na een ziekbed van enkele weken met heel erg veel verdriet moeten laten gaan.
Doortje
Doortje is het zusje van Limpy. Met haar was eigenlijk niet zoveel aan de hand, al herstelde ze na haar redding wat langzamer dan de meeste kippen in de groep. Doortje en Limpy trokken veel samen op, vandaar dat het plan was om beide kipjes samen te herplaatsen. Omdat het herstel van Limpy zo lang bleek te duren zijn beide kipjes uiteindelijk bij ons in de opvang gebleven. Dat was maar goed ook, want een half jaar na haar redding begon Doortje vreemd gevormde eieren en windeieren te leggen: een teken dat er met haar legapparaat iets niet helemaal in orde was. Doortje heeft een implantaat gekregen en leefde anderhalf jaar gelukkig en gezond in onze opvang. Een maand nadat haar zusje Limpy overleed, werd Doortje echter opnieuw ziek. Vrij snel bleek haar hele buik vol tumoren te zitten, vooral rond haar eierstokken. De tumoren drukten op haar hele spijsverteringssysteem, waardoor ze in heel korte tijd zo snel verslechterde. Een operatie hielp niet meer en helaas moesten we in 2016 ook afscheid nemen van lieve Doortje.
Ip
In maart 2015 kwam haantje Ip bij ons wonen. Hij werd door Nicole en Jeffrey gered van de dood, maar bij hen kon hij niet blijven vanwege zijn enorme stemgeluid en de daarover klagende buren. Hij deed hier vanaf het begin enorm zijn best om “zijn” hennen bij elkaar te houden en te beschermen. Van een stel losgeslagen meiden heeft hij er een groep kipjes van gemaakt die bij elkaar bleven en erg graag in zijn nabijheid waren. Continue lette hij goed op waar iedereen was en scande hij de lucht af op eventueel gevaar. Hij was heel lief voor de meisjes: wanneer iemand even van de ene kant van het erf naar het kippenhok aan de andere kant wandelde om te gaan eten, dan liep hij mee als gezelschap. Hij had er een dagtaak aan met al zijn meisjes, maar hij was in zijn element hier! We hadden nooit verwacht dat hij ons zo snel zou ontvallen. Zijn enthousiasme voor de meisjes werd uiteindelijk ook zijn dood in een tragisch ongeval. Toen hij korte tijd binnen werd verpleegd vanwege een open wond, wilde hij zo graag weer terug naar de kipjes dat hij tegen het raam aan is gesprongen en direct overleed. Na ruim een jaar had iedereen een ontzettende band met hem gekregen en we missen Ip enorm.