Niemand leeft voor altijd: één van de moeilijkste feiten van het runnen van een opvang.
Dit weekend hebben we afscheid moeten nemen van onze geliefde en legendarische Florence. Een icoon was ze, ze behaalde een leeftijd die ongekend is voor een ex-legkip. Exact 11 jaar en 2 maanden woonde ze bij ons, wat betekent dat ze ongeveer 12 jaar en 8 maanden oud is geworden. Op een leeftijd van 1,5 jaar oud werd ze – zoals vrijwel alle legkippen in de industrie – afgedankt, omdat ze niet meer rendabel was. Maar in plaats van het einde van haar leven, werd dit, in mei 2013, een nieuw begin! Ruim 11 jaar later liep ze nog vrolijk rond bij ons.
De laatste week ging Florence ineens erg achteruit qua gezondheid. We hebben onze uiterste best gedaan om haar er bovenop te krijgen, maar haar lijfje begon haar in de steek te laten. Toen alle hoop verloren was, kozen we dit weekend ervoor haar te laten gaan. Afscheid nemen van dit geliefde kipje was zwaar. Ze sliep gelukkig wel heel vredig in, in onze aanwezigheid, met haar hoofdje in mijn hand. Tot het laatste moment was ze zo vreselijk geliefd.
We denken met heel veel liefde terug aan haar leventje hier. Terugkijkend naar 11 jaar foto’s realiseren we ons pas hoeveel andere vriendjes en vriendinnetjes ze heeft zien komen en gaan. Ze had hechte vriendschappen: allereerst met Pippi met wie ze samen werd gered. Maar zelfs op het laatst – na de dood van Kojak in februari – sloot ze op hoge leeftijd nog een innige vriendschap met Miranda, Elsa en vooral Louise.
Florence noemden we onze “toverbal”. Niemand weet hoe of waarom, maar Florence had de bijzondere eigenschap om van kleur te veranderen. Eerst was ze bruin, maar daarna begonnen er witte veren te komen en de kleuren wisselden telkens. Prachtig om te zien! Elke rui was weer een verrassing.
Na de eerste paar jaren, waarin ze een paar keer een eileiderontsteking had, was ze nauwelijks ziek. Ze heeft bijna 10 jaar lang steeds implantaten gehad, waardoor het grootste risico op ziek worden – het eieren leggen – werd weggenomen. Talrijke keren waren we onderweg naar de dierenarts met onze geliefde Florence, die in haar leven voor meer dan duizend euro’s aan medische preventieve zorg kreeg en 12,5 jaar oud werd. En dan te bedenken dat er miljoenen kippen zoals Florence geen leven gegund wordt nadat ze 1,5 jaar eieren leggen in de industrie.
Twee jaar geleden bleek ze een hartkwaal te hebben, maar ook dat werd prima onder controle gehouden met medicijnen. Florence scharrelde vrolijk verder en was net zo gezellig en lief en sociaal als altijd. Ook naar mensen toe was Florence heel sociaal: meestal als er bezoek was bij de opvang, stond Florence achteraf op de foto’s!
We hadden geen idee dat een geredde industriekip zo oud kon worden: ze is inmiddels wel een prachtig voorbeeld voor de wereld geweest en we hopen dat veel geredde kippen de liefde en zorg krijgen die Florence kreeg.
Het gemis van Florence is enorm. Zolang de opvang bestaat, was Florence er. Het is raar dat dit nu niet meer zo is. Haar hartje klopt niet meer, maar in ons hart leeft ze altijd voort! Lieve Florence, we zullen je nooit vergeten! ❤️
Nobody lives forever: one of the hardest facts of running a (micro) sanctuary.
Last weekend we had to say goodbye to our beloved and legendary Florence. She was a true icon, and she reached an age that was huge for an ex commercial laying hen. Exactly 11 years and 2 months did she live with us, which means she was about 12 years and 8 months old.
At an age of 1,5 years she was – like almost all commercial laying hens – discarded as a spent hen by the egg industry. But instead of that day in may 2013 being the end of her life, it became a new beginning. More than 11 years later she was still enjoying life with us.
This last week Florence’s health was deteriorating. We did our utmost best to get her through the multiple issues she was having, but her body began to give up. When all hope was lost we chose to let her go this weekend. Saying goodbye to our beloved family member was hard. Fortunately she passed away very peacefully, with her head resting in my hand. Until her final moment she was loved so much.
We think back to her life her, filled with love. Looking at 11 years of pictures of her made us realize exactly how many friends she had seen coming and going. She had close friendships: first with Pippi with whom she was rescued together. But even in the end – after Kojak passed away in February – at an already very old age she became very close with Elsa, Miranda and especially Louise.
Florence was our magical color changing chicken. Nobody knows how or why, but Florence changed color. First she was brown, then she started getting white feathers, and then they were brown again. Always changing, beautiful! Every moult was a surprise with her.
After the first few years, when she suffered from oviduct infections a couple of times, she was barely ever sick. She has received implants all the time for almost 10 years, which eliminated the largest risk (egg laying!) of getting a serious illness. Multiple times we travelled to the vet with our beloved Florence, who in her life received over a thousand euro’s of preventative medical care and lived for over 12,5 years. To think that millions of hens like Florence don’t even get a life after producing eggs in the industry.
Two years ago she was diagnosed with a heart issue, but also that issue was under control with medication. Florence went on and was as fun, sweet and social as ever. Not only towards chickens, but also towards humans, Florence was a very social being. Usually when people had visited our microsanctuary, she was always in the pictures aftwerwards.
We had no idea that a rescued laying hen could grow this old: she has truly become a great example for many now. We hope lots of rescued hens will receive the love and care that Florence did.
We miss Florence a great deal. Florence has been here ever since the microsanctuary exists. It is so strange not to have her around anymore. But even though her heart has stopped beating, she will live in our hearts forever! Sweet Florence, we will never forget you!
