Afscheid van legendarische Florence op een leeftijd van ruim 12,5 jaar oud

Niemand leeft voor altijd: één van de moeilijkste feiten van het runnen van een opvang.
Dit weekend hebben we afscheid moeten nemen van onze geliefde en legendarische Florence. Een icoon was ze, ze behaalde een leeftijd die ongekend is voor een ex-legkip. Exact 11 jaar en 2 maanden woonde ze bij ons, wat betekent dat ze ongeveer 12 jaar en 8 maanden oud is geworden. Op een leeftijd van 1,5 jaar oud werd ze – zoals vrijwel alle legkippen in de industrie – afgedankt, omdat ze niet meer rendabel was. Maar in plaats van het einde van haar leven, werd dit, in mei 2013, een nieuw begin! Ruim 11 jaar later liep ze nog vrolijk rond bij ons.
De laatste week ging Florence ineens erg achteruit qua gezondheid. We hebben onze uiterste best gedaan om haar er bovenop te krijgen, maar haar lijfje begon haar in de steek te laten. Toen alle hoop verloren was, kozen we dit weekend ervoor haar te laten gaan. Afscheid nemen van dit geliefde kipje was zwaar. Ze sliep gelukkig wel heel vredig in, in onze aanwezigheid, met haar hoofdje in mijn hand. Tot het laatste moment was ze zo vreselijk geliefd.

We denken met heel veel liefde terug aan haar leventje hier. Terugkijkend naar 11 jaar foto’s realiseren we ons pas hoeveel andere vriendjes en vriendinnetjes ze heeft zien komen en gaan. Ze had hechte vriendschappen: allereerst met Pippi met wie ze samen werd gered. Maar zelfs op het laatst – na de dood van Kojak in februari – sloot ze op hoge leeftijd nog een innige vriendschap met Miranda, Elsa en vooral Louise.
Florence noemden we onze “toverbal”. Niemand weet hoe of waarom, maar Florence had de bijzondere eigenschap om van kleur te veranderen. Eerst was ze bruin, maar daarna begonnen er witte veren te komen en de kleuren wisselden telkens. Prachtig om te zien! Elke rui was weer een verrassing.

Na de eerste paar jaren, waarin ze een paar keer een eileiderontsteking had, was ze nauwelijks ziek. Ze heeft bijna 10 jaar lang steeds implantaten gehad, waardoor het grootste risico op ziek worden – het eieren leggen – werd weggenomen. Talrijke keren waren we onderweg naar de dierenarts met onze geliefde Florence, die in haar leven voor meer dan duizend euro’s aan medische preventieve zorg kreeg en 12,5 jaar oud werd. En dan te bedenken dat er miljoenen kippen zoals Florence geen leven gegund wordt nadat ze 1,5 jaar eieren leggen in de industrie.
Twee jaar geleden bleek ze een hartkwaal te hebben, maar ook dat werd prima onder controle gehouden met medicijnen. Florence scharrelde vrolijk verder en was net zo gezellig en lief en sociaal als altijd. Ook naar mensen toe was Florence heel sociaal: meestal als er bezoek was bij de opvang, stond Florence achteraf op de foto’s!

We hadden geen idee dat een geredde industriekip zo oud kon worden: ze is inmiddels wel een prachtig voorbeeld voor de wereld geweest en we hopen dat veel geredde kippen de liefde en zorg krijgen die Florence kreeg.
Het gemis van Florence is enorm. Zolang de opvang bestaat, was Florence er. Het is raar dat dit nu niet meer zo is. Haar hartje klopt niet meer, maar in ons hart leeft ze altijd voort! Lieve Florence, we zullen je nooit vergeten! ❤️

Nobody lives forever: one of the hardest facts of running a (micro) sanctuary.
Last weekend we had to say goodbye to our beloved and legendary Florence. She was a true icon, and she reached an age that was huge for an ex commercial laying hen. Exactly 11 years and 2 months did she live with us, which means she was about 12 years and 8 months old.
At an age of 1,5 years she was – like almost all commercial laying hens – discarded as a spent hen by the egg industry. But instead of that day in may 2013 being the end of her life, it became a new beginning. More than 11 years later she was still enjoying life with us.

This last week Florence’s health was deteriorating. We did our utmost best to get her through the multiple issues she was having, but her body began to give up. When all hope was lost we chose to let her go this weekend. Saying goodbye to our beloved family member was hard. Fortunately she passed away very peacefully, with her head resting in my hand. Until her final moment she was loved so much.
We think back to her life her, filled with love. Looking at 11 years of pictures of her made us realize exactly how many friends she had seen coming and going. She had close friendships: first with Pippi with whom she was rescued together. But even in the end – after Kojak passed away in February – at an already very old age she became very close with Elsa, Miranda and especially Louise.

Florence was our magical color changing chicken. Nobody knows how or why, but Florence changed color. First she was brown, then she started getting white feathers, and then they were brown again. Always changing, beautiful! Every moult was a surprise with her.
After the first few years, when she suffered from oviduct infections a couple of times, she was barely ever sick. She has received implants all the time for almost 10 years, which eliminated the largest risk (egg laying!) of getting a serious illness. Multiple times we travelled to the vet with our beloved Florence, who in her life received over a thousand euro’s of preventative medical care and lived for over 12,5 years. To think that millions of hens like Florence don’t even get a life after producing eggs in the industry.

Two years ago she was diagnosed with a heart issue, but also that issue was under control with medication. Florence went on and was as fun, sweet and social as ever. Not only towards chickens, but also towards humans, Florence was a very social being. Usually when people had visited our microsanctuary, she was always in the pictures aftwerwards.
We had no idea that a rescued laying hen could grow this old: she has truly become a great example for many now. We hope lots of rescued hens will receive the love and care that Florence did.

We miss Florence a great deal. Florence has been here ever since the microsanctuary exists. It is so strange not to have her around anymore. But even though her heart has stopped beating, she will live in our hearts forever! Sweet Florence, we will never forget you!

/door

Kojak 10 jaar vrij!

De eerste foto van Kojak is van 10 jaar geleden, toen zij net gered was en bij de dierenarts was voor onderzoek (en opname). Toen de dierenarts even wat ging ophalen, maakte ik snel een foto, al voelde dat raar, want Kojak voelde zich duidelijk ellendig. Maar gelukkig duurde dit niet zo lang: Kojak was een vechtertje en kwam er helemaal weer bovenop. Haar foto werd overigens wereldberoemd en heeft mensen aan het denken gezet over het eten van eieren. Waar een triest moment toch toe kan leiden.
Ze was 10 jaar geleden met anderhalf jaar oud “afgedankt” door de eier-industrie en zou naar de slacht gaan. In de eier-industrie zijn kippen van anderhalf jaar oud niet meer rendabel en dan worden ze weggedaan en vervangen door nieuwe. Gelukkig liep dit voor Kojak anders af (maar voor velen is dit niet het geval!). Vermoedelijk had ze de laatste week van haar leven geen eten en ook geen drinken meer gehad, ze woog nog maar 800 gram en was vel over been. Dit kwam allemaal weer goed en na een paar maanden zag je een heel andere kip staan!
Kojak heeft na een tijdje in de opvang problemen gekregen met haar legapparaat (zoals vrijwel alle ex-legkippen) en daarom krijgt ze inmiddels al vele jaren implantaten, zodat ze geen eieren meer hoeft te leggen. Zonder deze medische zorg zou ze al lang geleden zijn gestorven aan het eieren leggen, iets wat er door de mensen in is gefokt. Wij vinden het leventje van Kojak waardevol van zichzelf, ze hoeft hier nooit eieren te leggen. Kojak is vandaag 10 jaar vrij (en dus 11,5 jaar oud) en dat was natuurlijk reden voor een flinke party!
/door

2023 in de opvang

Het afgelopen jaar was een bewogen jaar: we hebben een groep behoorlijk oude kipjes en dat geeft wel wat extra aanpassingen.

Florence kreeg begin dit jaar de diagnose van een hartaandoening. Ze liep op een gegeven moment paars aan. Al bijna een jaar is dit gelukkig nu goed onder controle dankzij medicatie. Ze vierde dit jaar haar 12e verjaardag (en is intussen al bijna 11 jaar vrij na 1,5 jaar in de eier-industrie).

Vrij plotseling verloren we Brody. Zij was in 2018 bij ons gekomen als zwerfkip en we hadden geen idee hoe oud ze was. Ook Pink overleed plotseling. Zij was in 2016 gered uit de eier-industrie en werd ruim 9 jaar oud.

Dit jaar kwamen er twee nieuwe bewoners in de opvang: de door de dierenambulance gevonden mini kipjes die we Jip en Janneke noemden. Deze twee kipjes zijn vermoedelijk gedumpt, er heeft zich nooit een vorige eigenaar gemeld.

Lara was al 3 jaar officieel ziek, maar van de tumor die haar toen heel benauwd maakte, was gelukkig jaren niets meer te merken. Helaas verslechterde ze dit jaar toch. We zijn verschillende keren met haar naar de universiteit Utrecht gereisd. Dit vond ze allemaal prima, die lange reizen, maar uiteindelijk bleek er niets meer mogelijk. Toen ze steeds slechter werd moesten we tot ons verdriet afscheid nemen van Lara.

Niet lang na het overlijden van Lara overleed ook Casper, haar grote vriend. Hij kwakkelde sinds de ziekte van Lara zelf met een longontsteking en de gevolgen daarvan. We hebben van alles geprobeerd, maar het is uiteindelijk toch niet goed gekomen.

Kojak en Cloëlla vierden hun 11e verjaardag dit jaar.

Aan het einde van 2023 hebben we helaas afscheid moeten nemen van onze lieve Cloëlla. Heftige artrose had haar leventje heel zwaar gemaakt en de medicijnen werkten niet meer.

Kojak heeft al heel lang artrose, bij haar werken de supplementen echter perfect en we hopen dat dit nog lang zo blijft. Dit jaar begon ook Louise last van artrose te krijgen: zij is toch nog maar 7,5 jaar oud.

Vanwege de kipjes met artrose zijn de hokken van deze oudere kipjes inmiddels overal voorzien van trappetjes: aan beide kanten van de drempel, naar de verdieping met de leghokjes en naar de volgende verdieping met de zitstokken. Er wordt dankbaar gebruik van gemaakt.

Alles bij elkaar was het best een zwaar jaar voor de opvang met het verlies van een aantal heel dierbare kipjes, maar er waren zoals altijd ook mooie en warme belevenissen. We hopen in 2024 mooie momenten mee te maken met de bewoners. We houden jullie op de hoogte van alles!

/door